bugün

1. çoğu insan sağ beynini ergenlikten sonra kullanamaz istisnalar dışında(critical period hypothesis). ana dili sağ beyinle, ikinci dili çoğumuz ergenlikten sonra yani sol beyinle öğreniyoruz ki bu çok büyük dezavantaj.
2. ilk dili öğrenirken başka bir dille karşılaştırma şansımız yok. fakat ikinci dili öğrenirken hep kurallara varmaya çalışıyoruz. çünkü dil bilgisi bilincimiz var (metalinguistic awareness). dili hep analiz ediyoruz. ayrıntılarla boğuşuyoruz.
3. çocukların hafızası yetişkinlere oranla daha iyi.
4. yetişkinler belirsizliğe tahammül edemiyor. bir metni anlamadıysa daralıyor. çocuklarsa belirsizliklere çok dayanıklı. anlamasa da anladığı kadarıyla yetiniyor, pes etmiyor.
5. duygusal olarak da farklılar. yetişkinler kendine güvensiz. telaffuz yüzünden rezil olma kaygısı taşıyor. bir de kimlik meselesi var ki. hepsinden beter. ingilizce dil bilgisi öğrense bile kapitalizmin dilini konuşmak istemeyenler var. oysa çocuklar kendinden emin, tasasız (rezil olma endişesi yok), ve çok istekli (motivasyon). çünkü çocuğun milliyetçilik kaygısı yok.

bunun kanıtı da şöyle ki:
1. iq'su düşük olanlar bile anadilini mükemmel konuşur. anadilde iq dil becerisini etkilemez. oysa ikinci dil öğrenmede iq dil becerisini etkiliyor.
2. ana dilde herkes aynı dil seviyesine ulaşırken, ikinci dilde herkes farklı seviyelere ulaşıyor.