devletin diyanete para harcaması

devletin müslüman kitleyi kontrol altında tutmak için uyguladığı icraat.

özellikle laiklik hassasiyetine sahip olan kimselerin sadece kendilerinin karşı olduğunu düşündükleri devlet icraatı.

bunun yanında islami hassasiyete sahip kişilerin de bu uygulamaya karşı olduklarını öğrendiklerinde laik kesimlerin dört elle sarılacakları uygulamadır da aynı zamanda.

şöyle ki; bu ülkede yaşayan müslüman çoğunluk hiçbir zaman devletin camilere imam atamasını, onların maaşlarını ödemesini, bir bütün olarak dini devletten öğrenmeyi talep etmemiştir.

devletin imam maaşlarını ödemesi kesinlikle müslümanlara yapılan bir iyilik olmayıp devletin müslümanları kontrol altında tutmak istemesinden kaynaklanmaktadır.

devlet maaşlarını ödemese camiler imamsız kalır sanan bazı geri zekalıların varlığı da su götürmez bir gerçek. ancak bu millet camilerine ve imamlarına devletin baktığından çok daha iyi bakar.

zaten camilerin neredeyse tamamını halk kendi parası ile yaptırmıştır.

sonuç olarak (bu sözümün hedefindeki kişiler kendilerini iyi bilir): buradan size ekmek çıkmaz hadi başka kapıya.

çok ayıptır.
kimse namaz kılmamalı, imamlar aç kalmalıdır.
hac, umre zaten kimin haddine.

Türkiye Cumhuriyet'nin Osmanlı vakıflarının mal varlığına el koymasının yanında bahsi geçmemesi gereken bir olaydır.