burada yazıyorsan atatürk sayesinde yazıyorsun

zıvanadan çıkmış, aşmış kemalist söylemi. nasıl bir ruh halidir bu aga? insan böyle bir cümleyi nasıl kurar?

çok da doğru olan, sonuna kadar katıldığım yazar söylemi. neden mi? ben bir bayanım ve Atatürk olmasaydı muhtemelen şu an karnım burnumda ayağımda salladığım bir çocuk, kucağımda emzirdiğim bir bebeğim olacaktı. belki az önce kocamdan ve öbür eşlerinden dayak bile yemiştim. ha belki de hiç büyüyememiştim. çünkü doğar doğmaz toprağa gömmüşlerdi beni. ya da ingilizlerin himayesinde zevklerine göre kullanılıp atılan bir kadın olmuştum. şimdi ben kendi ayakları üstünde durabilen bir birey haline gelebildiysem ki bir bayan olarak, yatıp kalkıp Allah'a binlerce kez teşekkür ederim Atatürk gibi bi ulu önderi başımıza gönderdiği için.

ekşi sözlük dururken burada bir yazarlık aktivitesine bulaşmanın vesilesi olmak da atatürk'ü bir hayli üzmüşe benziyor. wikipedi'ye 1 dolar bağışlamak ister misiniz?

(bkz: bayan ne içiyorsa aynısından)

bunu ancak beynini tam olarak işletemeyen bir insan söyleyebilir. bir olay ya da durumu gerçekleşmediği halde olasılıklardan yola çıkarak somutlaştırmaya çalışmak ve bundan sağlıklı fikir çıkarmak mümkün değildir. teoride dönemin şartlarını ve söylenenlerin gerçekleşme olasılığını tartışabiliriz ama kalkıp sen bir ulusu komple o olmasaydı ile başlayan cümlelerle bir manevi kimliğe mahkum edersen burada demokrasiden de insan haklarından da bahsedemezsin.

görüşümüzü daha da somutlaştıralım. "burada yazıyorsan atatürk sayesinde yazıyorsun" cümlesi kazanılan bağımsızlığı eritip bir kişiliğin heykelleri karşısında bağımlı insan yığınları toplama mantığından çıkan bir görüştür. öyleyse nasıl bağımsız olduk diye sorar insanlar. olasılıklardan somut olaylara ve gerçek hayata atıf yapmak sadece kemalist kişilik bozukluğunu değil, aynı zamanda hastalıklı çöplük beyinlerin temize çekilmesinin güç olduğunu gösteriyor.