bugün

onu yeniden kazanabileceğimi ümit ediyordum. çok üzmüştüm onu, üzgündüm ve bu yüzden iyi davranıyordum, kibar konuşuyordum. tekrar benden uzaklaşmasın diye...
sonra çıktı telefona ve aylardır sakladıklarını döktü, hiç acımadan hem de. "konuştuğum biri var" dedi. "aslında bunu sana söylemeyecektim ama bana son zamanlarda iyi davrandığın için söylemeye karar verdim" dedi.
ben ona sırılsıklam aşıkken ve yüreğimdeki alev daha fazla harlanırken, o 'iyi' davrandığım için yüreğimi parçalıyor ve ekliyordu:
-..., bunu bilmeye hakkın var.

hayır, benim bunu bilmeye hakkım yok! benim seninle kurmak istediğim mutlu yuvayı görmeye hakkım vardı. ama galiba yanlışı da burada yaptım:
yuvayı dişi kuş kurar. gönlümdeki sevgiye karşın yuva kurma hayallerini ona bırakmalıydım.

bu hayatta her kimsenin her şeyi bilmeye hakkı yoktur fakat duyarsanız bazı şeyleri istemeseniz de. istemediklerinizi duymak iyi mi olacak kötü mü olacak, işte bunu siz ve zaman belirleyeceksiniz.