biteceğini bile bile bir ilişkiye başlamak

en güzelidir. kız tarafının evlilik beklentisinin olmaması, parklarda, bahçelerde kucak kucağa takılmanın tadı, eş dost mekanlarında .mı .ötü dağıtırcasına içmek ve kimseyi umursamamak paha biçilemez.

yalnızlık korkusundandır. insan bazen tokadı basıp yalnızlığı alaşağı eder ve sıcak bir gülümsemeyle ısınmak ister, yine yeniden.

bunun farkında olan birey ili$kiden mutluluk duyumsamaz. kar$ıdakine istediğini vermek, kendinden vazgeçmektir. belki de insanın kendisini kötü kandırmasıdır. iyi kandırabilmi$ olsaydı ve o farkındalığı henüz kavramamı$olsaydı, ili$kide bir gelecekten söz edilebilirdi belki...

öleceğinin bile bile yaşamak gibidir.

her ilişki bir gün bitmeye mahkumdur. ayrılık olmasa bile ölüm ayırır.

(bkz: sonunu düşünen kahraman olamaz)

Gayet normaldir. Tekrar acıkacağımızı, uyuyacağımızı, susayacağımızı bilmemize rağmen tekrarlamak gibi. Doğal gereksinimlerden biridir yani biteceğini bilsekte o ilişkiye yine de başlamak.

boşalacağını bile bile osbir çekmekle uzaktan yakından alakası olduğunu düşündüğüm konudur.

Bitecegini bile bile kitap okumaktan farki yoktur. Ikisi de bir seyler katar insana. Ikisi de guldurur, ikisi de aglatir. Zamani gelince ikisi de unutulur.

bundan 8 ay önce ilk görüşte çok hoşlandığım insana söylediğim kelimeler aynen şöyle idi "en fazla 1 ay sürer ama gene de ben onunla çıkmalıyım" daha sonra öğrendim ki oda aynısını düşünmüş ve şuanda 8. ayımız bitmek üzere ayrıca birbirimize deli divane olan bir çiftiz.

(bkz: bir ilişkiye başlarken sonunu hesaplama yanılgısı)

Onu yaşamadığın için pişman olmaktan iyidir. Bazen çok seversin.

(bkz: istersen hiç başlamasın)

Eger,yenıden başlayabilseydim yaşamaya,
ikincisinde daha çok hata yapardım.
Kusursuz olmaya çalışmaz,sırtüstü yatardım.
Neşeli olurdum, ilkinde olmadıgım kadar,
Çok az şeyi
Ciddiyetle yapardım.
Temizlik sorun bile olmazdı asla.
Daha çok riske girerdim.
Seyahat ederdim daha fazla.
Daha çok güneş doguşu izler,
Daha çok dağa tırmanır,daha çok nehirde yüzerdim.
Görmedigim bir çok yere giderdim.
Dondurma yerdim doyasıya ve daha az bezelye.
Gerçek sorunlarım olurdu hayali olanların yerine.
Yaşamın her anını gerçek ve verimli kılan insanlardandım.
Yeniden başlayabilseydim eger,yalnız mutlu anlarım olurdu.
Farkında mısınız bilmem. yaşam budur zaten.
Anlar,sadece anlar.Siz de anı yaşayın.
Hiçbir yere yanında su,şemsiye ve paraşüt almadan,
Gitmeyen insanlardandım ben.
Yeniden başlayabilseydim eger,hiçbir şey taşımazdım.
Eger yeniden başlayabilseydim,
ilkbaharda pabuçlarımı fırlatır atardım.
Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarla.
Bilinmeyen yollar keşfeder,güneşin tadına varır,
Çocuklarla oynardım,bir şansım olsaydı eger.
Ama işte 85'indeyim ve biliyorum....
ÖLÜYORUM....

Arjantin-1985

Jorge Luis Borges.