bir ticarethane olarak dershaneler

beni en çok üzen mevzulardan biridir. o çok değer verdiğimiz eğitimciler bize müşteri gözüyle bakmakta ve avlama yarışına girmektedir. liseyi bitirdiğimde fark etmiştim bunu ilk kez. isim vermeyelim, öyle arkadaşlarımız vardı ki üniversiteyi kazanma ihtimalleri neredeyse sıfırdı. ama dershanede ki öğretmenlerimiz bu çocuklara gerçekleri söylemek yerine dershaneye kaydını yaptırmaya çalıştılar. halbuki full çekse yine yetmeyecek çocuğa. okul başarı puanı belli her şey ortada. ama kapitalizm eğitimcileri de esiri haline getirip, eğitimci olduklarını unutturup her birini tüccar yapmıştır. acı gerçekler

(bkz: günümüz türkiyesinde eğitime harcanan para)