bir kendini begenmislik olarak din

kendini begenmislik, insana ait davranıs sekillerinden bir tanesi oldugu icin, bir kendini begenmislik olarak din insanların olusturdugu illuzyonlarla genisler. bu illuzyonlar, anti-tezi gelmeyen her fikir gibi, bir sure sonra genel dogru olarak kabul gorur. insanlar kendileri yarattıkları bir illuzyon hakkında, kaynagının din oldugu dusuncesiyle yaklasarak, dogrusunun ne oldugunu ogrenme zahmetinden uzaklasırlar. bu da bir sure sonra dogmatikligi getiren etkenlerden biri olarak yerini bulur.