bir insanın gidişini izlemek

Zordur be. Çok zordur. ister arkadaşın, ister sevdiğin, ister ailen olsun. ister hastalıkla günden güne solduğunu izle, ister adımlarına bak arkadan. Her türlü, her şekilde, her durumda, can dayanmaz.

"peki giden ne olacak arkadaş?" dedirten cümle.

Gitsin, ben veda etmeyi beceremem.

görsel

insanlar giderler...
ölenle ölünmediği gibi, gidenle de ölünmez.

giderken bir yarınızı da alıp gidiyorsa çok uzun zamanlar aklınızdan çıkmaz.

(bkz: ayrılırken son bir kez sevgilinin götüne bakmak)

poposuna bakınca işin tüm ciddiyeti bozuluverir.

sadece bende mi oluyor bilmiyorum ama biri yanımdan öyle ya da böyle giderken gözüm popoya kayıyor ve onun tüm o öfkesi, heyheyi, debdebesi, şusu busu osuruktan teyyare olup uçuyor ve yanağımın kenarına bir gülücük olarak konuveriyor.

bir pamukluk g*tün var havan kime eyyyy yavru. *

Nereye gidişini izlemek diye düşündürür insana. insanoğlu sürekli bi gider. Bi yerden gider, birinden gider, birine gider gider gider gider. Durma fikrine alışmak gerek, bu sabırsızlık bize fazla.

Hidibe kocum anca gidersin dedirten basliktir.

Giden için de kalan için de zordur. Özlenmek, Özlemek istemiyorum. Acı çeksin istemiyorum. Henüz Elini bile tutamadım. Aramızda bir şeylerin olmasını çok isterdim ama olmaması için kendimi zorluyorum. O ne düşünüyor onu da bilmiyorum belki sadece arkadaş8 olarak görüyordur. Fakat arkadas olamayacak kadar da kısa zamandir tanisiyoruz. Neyiz ne olacagiz bilmiyorum. Gidecegini bilerek birini sevmek öleceğini bilerek yaşamak gibi.

ikincisine tahammülüm yok.