bir boka yaramamak

Efendim ne vardı?

27 yıllık hayatımın özeti.okul yok iş yok dost veya arkadaş yok . aileden sürekli azar işitmekte cabası.

şu hayatta, bir şeylere geç kalmayı, insanlarla konuşmamayı, hiç kimseyi, hiçbir şeyi takmayıp kendi yoluma bakmayı sevmekten hallice muhtemelen her şeyden önce en sevdiğim huyum. kendi kendime hallenmelerden bahsetmiyorum. 3. şahıslar bir konuda "şunu çok iyi yaptın vallahi bravo! aferin lan! dışarıdan bakınca mal gibi duruyorsun ama hakikatten maşallahın varmış." falan dediler mi işte o anlarda kendimi öyle bir bozuyorum ki insanlar beni övdüklerine öveceklerine pişman oluyor. ne yapayım lan, çok seviyom bir işe yaramamayı. bir şekilde bi işe yaradığımı hissettirdikleri dakika sevincimi gösteriyorum. kendimi bozuyorum dediğim de bu. sadece seviniyorum abi. insanlar tahammülsüz..

eşyalar için çok kullanılan bir terimdir. fakat insan bunu kendi için kullanıyorsa durum kötüdür. bunu düşünenin büyük ihtimalle psikolojik sorunları vardır ve uludağ sözlükte 8. nesil yazardır.

hiç bir işe yaramamanın hafif küfürlücesidir. bir de cümle içinde kullanalım daha iyi anlaşılsın.

Hadi diyelim ki ilkokul üç talebesinin zorlandığı matematik işlemiydim. Yedi kere sekizin hiçbir boka yaramadığı bir hesap gibi hatırlanıyorum aslında. *