beneath the surface

aşırı güzel bir a dramatic turn of events şarkısı. Ağlamaya fon olarak kullanılabilecek türdendir. En kötü günümüzü daha kötü eder. Mazoşistler için tercih edilesidir. Son olarak: ah petrucci ah.
Akabinde dinlenen bridges in the skyın bünyeyi şoka uğrattığını da eklemeliyim. labrienin vokaline sağlık demek de borcumuzdur. 'son olarak' niteliğinde olduğunu zannederek yaptığım açıklamanın üzerinden yüzlerce kelimenin geçtiğini farkederek bu entryi daha fazla saçmalamadan bitirmem gerektiğini idrak ediyor ve şarkının mükemmelliğine takrar değinerekten entryi bitirme işine girişiyorum.

Bu albümde son şarkının vuruculuğunu teknik yönden değil duygusal yönden yapmayı tercih etmiş olan grup üyeleri... Evet işte yanlış tam bu noktada başlıyor. Grup üyeleriden çok Petrucci'nin prodüktör koltuğunun altından çıktığını düşündüğüm şarkı bu. Arkadaşlara biraz naz yapmış olsa gerek çünkü breaking all illusions ile bitirilen bir albüm çok daha etkileyici olabilirdi. Bu şarkı albümün tertibinde aranjman hatası gibi duruyor sonda. Neyse ki petrucci abimizin oldukça fazla hatrı (bkz: kas) var üstümüzde, onu mu kıracağız ? Ver odunu gitsin arkadaş.