ben bu yazıyı babaanneme yazdım

Babaannem Allah rahmet eylesin sana. Nur içinde yat güzel insan.:(

babamı da hiç sevmedin beni de kardeşlerimi de. Acaba farkında mıydın bu sevgisizliğinin?

sen hala çok şükür ki seksen olmana rağmen yaşamdasın.
biz küçükken birkaç defa sana babaanne demek istedik falan ama “ah guzum ben bilmem öyle şey biz ebeyi biliyoz sen de bana ebe de yeşil gözüne gurban olduğum” dedin ben o andan şu ana kadar sana hiç babaanne demedim.
seninle 25yıl komşu olarak yaşayıp mahalle maçlarından sonra çeyrek ekmek, bir domates, üç biber, iki salatalık ve bir bardaklık suyunla doyduğum o müthiş anlar unutulmazdı.
ben bu yazıyı sana yazdım. benim bir teorim var: “ben ölümden sonrasına inanırım ve benim ebem gidemezse cennete ben şahsen boku yedim.”
yaptığı ölü doğumları, gördüğü zor yaşam koşullarını her anlatışında gözünün yaşlarını yazmasına silen, okuma-yazmasız güzel ebem. Sen hep dua et bize, ben hala galatasaray mağlupken sana “nolur bi konuş allah’la” diyeyim çocukluğumdaki gibi
sen çok yaşa.

Senden sonra dünya değişti babanne. Senin gibi beni seven bir daha hiç olmadı.

Seni çok özledim. Keske senle daha çok ilgilenebilseydim özür dilerim ama artık her şey için çok geç. Annem gel gör bi daha göremezsin belki dediğinde sınavları bahane ettim ama seni ve ailemi o halde görmeye dayanamazdim. Bazen sanki hiç hayatımızda olmamışsın gibi bazen de sanki hiç gitmemişsin gibi hissediyorum. Evet artık halamgile de senin koltuğunu boş görmemek için gitmiyorum. Sen benim torunum değil küçük kızımsın derdin gerçekten çok özlüyorum hak ettiğin değeri veremedim sana yine rüyalarıma gel gelmeyince sanki küsmüşüz gibi hissediyorum.