bugün

bu komşu da olabilir veya hiç tanımadık insanlar da.

şunu yaptım,acaba ne düşünür? acaba duydu mu? kesin hakkımda kötü düşünmeye başladı. gibi düşünceler benim gibi özgüvensiz ve çekingen insanların içini kemirir.

misal;

bu saatlerde kısık sesle müzik dinleyip,söylerken komşunun bunu duyması.

ha bundan onlara ne ki? denebilir ama benim türümden insanlar bundan utanıyor ve bu yan komşu olunca(az da olsa gün içerisinde muhabbetimiz oluyor)ben bu insanlarla nasıl muhattap olucam gibi manyakça düşünceler akıldan gitmiyor.

netice: çok kötü bir huy. kurtulmanın yolu "özgüven" galiba. o da bizde yok.
başkalarını umursamak, çevrenin farkında olmak vicdan işidir.vicdandan noksan insanlar örneğin antisosyaller veya egosu tavan yapmış insanlar çevrelerini umursamaz.
ancak vicdanda sağlıklı olmalı ve başkalarının düşüncelerini önemsemek bir yere kadar olmalı, aksi takdirde insan kararsız kalır, böyleleri başkalarının oyuncağı olmaya mahkumdur.
(bkz: aaa sonra demezler mi nurtenin kızı orospu oldu diye?).