aşk acısı çeken arkadaşı avutmak

(bkz: sen onu değil o seni kaybetti) boşver üzülme * * *

rusa götürmek bir nebze olsun hafifletecektir.

(bkz: arkadaşlık görevi)

zordur.içinde ne fırtınalar var bilemezsiniz. ama biraz olsun anlarsınız. neredeyse herkes bu yoldan geçmişti bir kerede olsa.içiniz parçalanır arkadaşınızı öyle görünce ama o yarayı açan kapatabilir bir tek.siz sadece dostluğunuz verdiği vefayı gösterebilirsiniz.*

umut sadece bir vazelindir acıyı azaltır demek

beyhude çaba. boşa konuşmaktansa sadece susup yanında olduğunu bilmesini sağlamak bu gidi durumlarda en idealidir. zira aşk acısı çeken kişi sizin dediğinizi duysa da anlamaz. idrak yolları kapalıdır. dolayısıyla size ihtiyacı olduğu anların tamamında yanında olmak, ağlarsa bir omuz, gerekirse sarılacağı bir kucak olmak, susmak istiyorsa birlikte susmak, konuşmak istiyorsa dinlemek yapılabileceklerin en idealidir. çivi çiviyi söker felsefesine ise akut dönemde girmemeli ve rebound ayrılık etkisi yaratılmamalıdır. ilerleyen dönemlerde kronikleşen saplantılı aşıklar içinse 'eeaah, s.kerim lan senin aşkını daaa, acısını da! kalk git yüzünü gözünü yıka! ben sana başkasını ayarlıcam!!' formatına girmek caizdir.

kendi acısını unutup, empati kurarak yardımseverlik gösterme içgüdüsü;halbuki kendiside acılıdır.

dünyanın sonu değil kardeşim üzülsende başkaları çıkıyor karşına daha iyileri gibi(tabi o anda ne yapılsa boş zamana bırakmak lazım).

arkadaşınıza ne söyleseniz boşa gitmektedir.o üzülür siz üzülürsünüz ama yapcak birşey yoktur.