ayrılık insana hayatını mahvetme özgürlüğü verir

geceleri yastığa başımızı koyduğumuzda kurduğumuz hayallerin odak noktası olan insan ansızın çekip gittiğinde öznesiz kalan hayallerimiz gibi hayatımız da değersizleşir gözümüzde. sıfatı ne olursa olsun " o " gittiğinde çok şey değişir. pembe panjurlu hayallerin yerini rakı masalarında çizilen fütüristik mutluluk tasvirleri alır.

mutluluğu soyut ve sürreal bir kavram olarak kabul edip onu belirli bir kalıba sokma çabalarından vazgeçersek ve hayat sahnesini bir tual olarak düşündüğümüzde ; ilk üç kadehten sonra zamanı, hayali ve umudu karıştırır beyazı elde ederdim, bembeyaz bir gelecek çizerdim. bir kadeh sonra ateşi, sadakati ve fedakarlığı karıştırır kırmızıyı elde ederdim, aşkı çizerdim. ve bir kadeh sonra da karanlığı, hatayı ve pişmanlığı karıştırır siyahı elde ederdim, geçmişi silerdim. son kadehten sonra kupidon'a her gün ne içtiğini sorar ve genç capulet ve montague'lere iyi geceler dilerdim.

(bkz: bazen ayrılıklar da güzeldir)**

- baba kendini bu kadar yıpratma.
- orti nasıl yıpratma .
- kardeşim kırk beşinci kez ayrılışınız alış artık.
- alış demesi kolay gel bide bana sor.
- olum kız canı sıkıldıkca senle çıkıyo anla.
- seviyorum abi seviyorum bi büyük daha mı alsak.
- köşedeki tekel müteahhit oldu sayende.
- adam seni görünce kıçıyla güler oldu.
- malım ben mal.
- bencede baba malsın .

ayrılarak o özgürlüğü kullanmışsındır belkide.

eğer gözlerinde hapsolmuşsan sevdiğinin ayrılık gerçekten özğürlüğü verir sana fark etmesende.hem ''Ayrılık da Sevdaya Dahil'' değilmiydi, hayat bildiğimiz o dizelerde.

ayrılık insana hayatını mahvetme özgürlüğü verir yanlış bir önermedir. Bakınız demeyeceğim 'kime göre neye göre' .
insan her daim hayatını mahvetme özgürlüğünü bütünüyle bilincinde hisseder.Onu mahvetme özgürlüğünü ayrılıkta aramak ise sevgiyi baside indirgemektir. Yokluğunu ondandır deyip yokluğu da sevebilmektir buradaki amaç.
Peki, Madem Kavuşmak var ayrılık niye olmasın?

Birlikteliklerin insana bir bok vermediği gibi ayrılıklarda insana bir bok vermez. En nihayetinde mezarlıklar vazgeçilmez insanlarla dolu.