bugün

Zaman zaman yaşıyorum bu olayı. Aynayla pek anlaşabillen biri değilim ancak saatler oyun kutusuna atılan jeton gibi takır takır giderken ve ben kendime git gide uzaklaşırken arada bir kazayla göz göze geliyorum aynadaki benle. Ağzımdan çıkan ilk cümle de napıyosun sen oluyor. Olayın ne birader senin neden hiçbir şeyin kıymeti senin yanında yok. Verimli bir konuşma olduğu söylenemez ama söylenmesi gerekenler söylendiği için belli bir süre bunun bilincinde hareket edebiliyorum. Bazen insana en hakiki gerçekleri yine kendisi söylüyor.