ayağı lastiğe koyup fren yapılan zamanlar

hepimizin çok masum olduğu zamanlardı.

1987 - 1992 doğumluların küçükken sıklıkla yaptığı hareket.

ne günlerdi bee.

nostalji kokan, kimilerine göre ise naftalin kokan yıllardı.

çok ateşli mahalle maçlarının yapıldığı zamana denk geliyordu sanırsam.

motor sesi çıkarması için lastiğe pet şişe sıkıştıran nesil'i bünyesinde barındıran zamandır.

tişörtün önünün kıvrılıp içine erik doldurulduğu zamanlardı.

(bkz: freni olmayan bisiklete ayakkabıyla fren yapmak)

halen amsterdam'da var olan zamanlar.

kuzenin ayağını sıkıştığı günleri akıllara getirir.

o değil de aklıma bir anım geldi bu başlığı görünce. 4 arkadaş her birlikte şehirden köye doğru bisikletlerle yola çıktık, aramızda üçümüzün bisikletleri güzel fakat bir tane arkadaşımızın bisikleti biraz sorunluydu, zaten kendisi de sorunlu bir çocuktu. çıplak ayak yola çıkmıştı bizimle. bisikletinde de firen yoktu yani bozuktu. hepimiz yola koyulduk karayolu kenarından usul usul gidiyoruz e tabi hızlıyız da biraz, tam o sırada kenar yoldan çıkan bir araba önümüze çıktı tabi hepimiz sağlamız yapıştık frenlere malum arkadaşta çıplak ayakla fren yapınca olan oldu. bütün gün berbat! biz eczane eczane yanık merhemi aramıştık o gün. köy işi mi? tabi ki yattı!