bugün

padişahların haremde yiyişmekten memleket meselelerine kılını kıpırdatmadığı bir dönemde umutsuzluk ve işgal altından yeni bir ülke yaratmanın getirdiği egodur.

sonrası değil öncesinde vardır bu ego. o ego, özgüven getirmiştir.

yoksa ''geldikleri gibi giderler'' diyebilecek cesarette olabilir miydi?
daha az egolu birini söyle de öğrenelim, diye düşündürtmüştür.
(bkz: 10 luk indirimli)
avrupalılara lego olan osmanlı son dönem padişahlarından daha iyidir.
"beni görmek demek, mutlaka yüzümü görmek demek değildir. benim fikirlerimi, benim duygularımı anlıyorsanız ve hissediyorsanız, bu kafidir (yeterlidir)."
istediği yegane şey 'beni hatırlayınız' olan egodur çok mu bir şey istemiş ? bu dünya tarihi hitler'i, mussolini'yi hatırlarken biz seni nasıl unuturuz.
böyle bir ego olduğunu ancak türk eğitim sisteminde törpülenmemiş yabancılarla veya yontulmuşların "cahil" dediği yontulamamış kişilerle tartışabiliriz. beyni yıkanan robotlara laf anlatılmaz.