askerligini yeni yapmis bunyeler

bir süre boşluta gezerler. hele güneydoğu dağlarında sürekli operasyona çıkmışlarsa 6 ay kendilerine gelemezler,çevrelerineuyum sağlayamazlar.

(bkz: koğuş kalk)

askerlik anılarını harıl harıl nefes almadan anlatmaya başlayan bünyelerdir.

neyse ne diyordum? yine bir gün huduttayım, nöbette bekliyordum pata pata pata indi bir skorsky, içinden indi biri verdi tekmilini, "tuğgeneral maral!" dedim rahat!

biz de abarttık ama çikolatasını abarttık!

türkiye şartlarında ve anadolu insanı prototipinde askerliğini hiç yapmamış hatta çok çok önce yapmışlardan bir farkı yoktur. hepsi abazadır.

Yapar mısın? Verir misin? Bakar mısın? dendiğinde bir an aptallaşan ve insan olduğunun farkına varan bünyedir.

sivile yasak bir bölgede askerlik yapmışsa, sivil ghayatta etrafa en az 1-2 hafta "mal mal" bakan bünyelerdir.

bir de "ulan daha askerlik var" stresini geride bırakıp, birçok ertelenmiş planı hayata geçirmek için düğmeye basmaya çalışan bünyelerdir.

askeri hastanede yapmış ise gelen telefonlardan karşıdakinin "doktor hede" * diye telefonu açtığında otomatikman emredin komutanım diyerek alışkanlık yapmış sivile geldiğinde eczaneyi arayan kişinin ben doktor hödö demesiyle emredin komutanım diyen kişidir. hadi o dedi, doktor neden yanlış numara deyip kapatır orası anlaşılmaz.

dış dünyayı algılamakta zorlanan tiplerdir, sudan çıkmış balığa benzerler her sesten tedirgin olurlar ve bir müddet sabahın köründe kalkarlar.

sokakta yürürken bile yanındakilerinin adımlarına uyma çabası,

kim geliyor diye bi soru duyduğunuzda yüksek sesle;

''kim geliyor, kim geliyor?
aslarıyla üstleriyle örnek bir bölük'' diye haykırmak isteyen,

annesine, babasına, ona-buna-şuna yersiz yersiz komutanım* diyen bünyelerdir.