bugün

Askerde yaşananları ölümsüzleştirme yoludur. Başka hiçbir şekilde oradaki psikolojiyi yansıtamayacağını düşünerek yapılan eylemdir. Askerdeyken bile, geriye dönüp okumak iyidir.
Maalesef bazı birliklerde yasaklanmıştır. isimlerin günlükte verilmemesi tercih sebebidir, komutanlar tarafından görülürse istihbarat* şüphesiyle karıştırılabilir.
Ayrıca akşamı etmek için de iyi bir nedendir, iyi de vakit geçirme yoludur. Amaçsız kalanlara birebirdir, her askere tavsiye edilir.*
bi deftere hiç bişey yazmadan bütün sayfaları boş bırakmakla tutulabilecek defter.. ve bu haliyle epey bişey ifade edecektir..
diğer askerlerin size bakış açılarında farklılıklar yaratabilecek hadisedir, yapmayın. sonra kimseye derdinizi anlatamazsınız, kimse de size kalbi kadar beyaz bir sayfa açmaz, yakıştıracakları sıfat öyle bir yapışır üzerinize, tugay, tümen hatta kolordu komutanlarına kadar gider.

(bkz: insanin adi cikacagina cani ciksin)
(bkz: ana kucağı değil asker ocağı)

ve hatta

(bkz: burası kampüs değil dağ komando okulu)
yapanlara diğer askerler tarafından tepki verilir. bu tepki "lan oğlum zaten her gün aynı şeyi yapıyoruz, bir sayfa yaz fotokopi çektir" yönünde olabilir. oysa askerde yaşananlardan ziyade hissedilenler önemlidir. üzerinden zaman geçer de okursanız ruh halinizi çok iyi anlatan bir eser çıkmıştır ortaya.