askerde dayak yiyenin hayat boyu başarısız olması

askerde salaklıklarından dolayı dayak yemiş tiplerin, sivil ortamda da başarısız oldukları gerçeğini pekiştiren düşüncedir. keşke kanıtlayacak kayıtlar olsaydı.

gerçek hayatta bu tipler fazlasıyla yakala olduğu için bir fiil hayatta sahte başarılara imza atabilir maalesef.
askerde ise yalakalık sökmediği için patetes soyup, paso dayak der.

doğrumu bilmem ama eğer doğru ise, askerde dayak yiyen kişi genelde rütbesiz askerler olur. bu askerler hayatları boyunca bir başarıya imza atmayı bırakın, çevrelerinde başarılı dedikleri insanlar bizim gülüp geçeceğimiz tiplerdir. bu durum asla onların suçu değildir. bu şansız insanlar fakir, arkası olmayan, bazen okuması, yazması bile olmadığı için askerde hor görülen ayak işlerinin en kötülerine gönderilirler. belki annesi, babası sahiplenecek şehit olsa arkasından ağlayanı olmayacak kişilerdir. Aslında hayat acımasız değil insanlar acımasız bu durumu en iyi bilen kişilerde askerde dayak yiyen o insanlardır. askere gitmenin her zaman cesurluk, sorumluluk, gurur olarak anlatılması sonucu bu şansız, hayatı boyunca yalnızlığı iliklerine kadar hissetmiş, alışmış bu kişiler. askerde komutanların, parası olan belki onun tırnağı olamayacak aynı rütbede olduğu insanların ayak işine bakar. buda yetmezmiş gibi komutanından dayak yer. ister istemez hani ben burada gururlu, ülke için önemli, büyük sorumluluk taşımış biri olacaktım diye düşünmeye başlar. hayatı boyunca yol göstereni olmayan bu kişiler duydukları askerlik gururunun da onları ezip geçtiğini görünce, ülkenin en korunaklı yerinde orduda bile korunamayıp, ezilince dışarıda zaten tutunamazlar.

her er dayağı tadacaktır duyduğuma göre. cem yılmazın anlatımını da akla getirir bi yandan:

--spoiler--
dayak mı? bence dayak yok askerde. yani göremedim o kadar hızlıydı
--spoiler--

askerde dayak yiyen tipler verilen kurallara uymayan ve ota boka burnunu sokan tipler olması dolayısıyla doğru bir tespittir.