bugün

sahip olunan vasıtanın anahtarlarını kaybetmek.

an itibariyle.. anladınız işte. o hissi derinden yaşadığınızda, gökyüzü sıçtım mavisine çalar.
"n'olurdu telefon gibi arasaydık, çalsaydı da bulsaydık." diye düşüncelere sürükler seni, üzülürsün üzülürsün ağlarsııın.
bizim arkadaş kaybetti. opel marka arabayı almanya'daki üretici firma bir sinyalle açtı. dibimizde duran arabayı biz açamazken elin oğlu kilometrelerce öteden tek bir sinyalle açtı.

işin kötü tarafı tank, uçak gibi şeylerin motorunu cartını curtunu da dış devletler veriyor bize. yarın savaş esnasında bir sinyalle senin uçağını durdurmasın bu adam!?...

bizim yöneticilerimiz yerli uçak yaptık diyorlar... uçağın iç ve dış her şeyi ithal. sadece dışına bir adet türk bayrağı yapıştırıyorsun yerli oluyor.
Genelde diğer pantolununun cebinde çıkan meret panik yapmaya gerek yoktur.
Arabanın anahtarını yuvasına sokup haşırt diye cevırdıkten sonra yarısının içerde yarısının dışarda kalmasından iyi olan durum.
(bkz: erkan enektarlar koltuğun altında kalıg beni ara)
Çakmak cebine koyuyorum hep o yüzden pek unutmam. Ama muhtemelen berbat bir duygudur. iki üç kere motorumun da üstünde kalmıştı anahtarlar ışık hızıyla döndüm Allahtan yerinde idi. Dikkat etmek lazım. Acele işe şeytan karışır.