bugün

bugün az daha günün sonunu hastanede bitirmemize yol açacak bir yaramazlığımdı desem yanlış ifade etmiş olmam sanırım. korkudan içime doğru sıçtım sanırım. eve geldim altımı kontrol ettim o derece. flörtümle sinemadan çıktık boş boş dolanırken bir an sıkıldım ve ''ay dur lan şunun azıcık aklını alayım hoş bir anı'' olur dedim ve elimi baldırına attım. şöyle bir baktı çocuk sinsi bi gülümseme attı devam etti yola. abuk bir tepki verip eksi not almadı allahtan nazarımda. yoksa yapacağımız kaza, verdiğim eksi nottan daha az şiddetli olurdu. her neyse 5-10 dk böyle seyir halinde ilerlerken başını omzuna koydum ve baldırını sıkıca sıktım. hay ben elime tüküreyim. baldırla karışık adama avuçlamışız herif aaaah diye bağırdı sağ eliyle benim elimi ordan çekicem diye sert bir hareker yaptı ve iki üç saniye direksiyon hakimiyetini kaybetti. o 3 saniye benim ömrümden 3 yıl olarak gitmiş bulunmakta şu an. yaralı bi ceylan gibi ekrana bakıyorum. bir daha yaparsam iki olsun bee.