bugün
- geldi yine deli9
- sokak hayvanları uyutulacak49
- dünya türkiye'nin neyini kıskanıyor11
- icardi190527
- galatasaray10
- afganistan yardımlaşma derneği başkanı17
- 22 mayıs 2024 atalanta bayer leverkusen maçı10
- gecenin şarkısı9
- age of empires'in üstüne oyun var mı13
- rusların en iyi olduğu şeyler26
- erkeklerin hep fotoğraf istemesi15
- iran'ın teşekkür mesajında türk bayrağı koymaması14
- erkeklerin sözlükte durma nedeni11
- hangi sözlük erkeğiyle evlenmek istersin8
- spor salonuna gitsem erkekler popoma bakar mı27
- ismail kartal15
- unutulan ünlüler11
- işid'in bütün yaptıkları meşrudur10
- karınızla gratise gider misiniz12
- sokak köpeklerini isteyen evinde baksın9
- fazla bilinmeyen harika şeyler8
- ankarayı öven tip18
- mert hakan yandaş10
- anın görüntüsü11
- manyak olmaya karar verdim9
- kitap okumanın zararlı ve gereksiz olması14
- kaza yerinin tespiti iran ihası tarafından yapıldı8
- bugün üike olarak resmi yastayız12
- şeriat ülkesinde bir kadın nasıl öldürülür8
- arkadaşlar damatlık bakıyorum da sizce bu nasıl20
- türk kızları neden gülümsemiyor9
- bir galatasaraylının kulağına fred diye fısıldamak12
- fenerbahçe büyüklüğü11
- akp'nin fenerbahçe ve beşiktaş düşmanlığı14
- bir şarkı sözü der ki11
- insanlara olan inancınızı ne zaman kaybettiniz14
- icardi1905'i silip atmak20
- akpnin hala bedava kek vaadini tutmaması13
- sevgilinin kız arkadaş lobisi10
- escort ile evlenmek11
- şişmanlar ölünce nereye gider9
- ellerim bos gonlum hos10
- kilo almak için bik bikle evlenmek11
- alex de souza vs fred10
- cumhrbaşkanm sizi dünya yenemedi ben nasıl yeneyim15
- cehennemde türkçe konuşulur8
- 19 mayıs 2024 fenerbahçenin bütün oyunları bozması16
- iran'ın depremde yas ilan etmemesi8
- dondurma yalarken erkeklerin sürekli bakması8
- fenerbahçe'nin attığı golde faul olması17
Ron Avitzur, projesinin ölüme mahkum edildiğini biliyordu. Patronları 1993 yılının ağustos ayında projeyi durdurduğunda, aslında içinde bulunduğu takım rahatlamıştı. Yeni mobil cihazlar icin hazırlanan grafik hesaplama programı sonunda rafa kaldırıldı ve takım arkadaşları yollarına devam ettiler.
Programcı arkadaşlarının çoğu Apple’daki diğer projelere atandılar. Şirket Avitzur’a da iş teklif etti, ancak o ilgilenmedi. 27 yaşındaki Avitzur, Stanford’da öğrenci olduğundan beri teknik şirketlerle bağımsız olarak calışıyordu ve onun için iş eğer ilgi çekici değilse çalışmaya da değmezdi. Onun ilgisini çeken şey ise iptal edilen grafik hesaplama programıydı. Hırsı aslında bundan daha da büyüktü: Avitzur grafik hesaplama programını, Apple’ın 1994’ün başlarında çıkarmayı planladığı yeni PowerPC bilgisayarlarında çalıştırmak istiyordu.
Genç programcı projenin çabasına değeceğini biliyordu. Projeden bahsettiği herkes “Keşke okulda böyle bir şeyim olsa!” diye haykırıyordu. Eğer programı yeni bilgisayarlara yüklemeyi başarabilirse, ülkedeki bütün öğretmenler soyut kavramları görsellestirmek için animasyonlu bir tahta olarak bunu kullanabilirlerdi. Program aynı zamanda yeni makinenin hızını gösterecek bir reklam olacak ve matematik sınıflarında bir çığır açacaktı. Tek ihtiyacı olan, Apple’ın makinelerine erisim imkanı ve biraz zamandı.
1993’te Avitzur’un zamandan bol bir şeyi yoktu. Ayrıca maaş almadan da bir yıl boyunca calışabilirdi. Artı Apple’ın bir sürü fazladan ofisi ve bilgisayarları vardı. Oraya gitmeye devam etmesi kime zarar verebilirdi ki? Kusursuz bir suç olacaktı.
Projenin iptal edildiği son gün, Avitzur’un müdürü onu güle güle demek icin ofise çağırdı. Kontratının süresi henüz dolmamıştı, fakat şirket ona tamamını ödeyecekti. Müdürü “Geriye kalan ödemeler için son faturanı ibraz et” dediğinde aklında birşeyler canlanmaya başladı. Eğer son faturayı göndermezse, kontratı sistemde kalacak ve böylece kimliğiyle ön kapıdan girmeye devam edebilecekti.
işi olmadan çalısmaya geldiği ilk gün, hemen hemen herşey eskisi gibiydi. Kiraladığı daireden Palo Alto’daki doğa koruma alanına doğru arabasını sürdü ve Infinite Loop (Sonsuz Döngü, Apple’ın yeni idare merkezi)’un dışındaki yere aracını park etti. Kartını okuttu, ofisine gitti ve hesap makinesi üzerinde çalışmasına kaldığı yerden devam etti.
Avitzur yardım edecek birilerini bulmakta gecikmedi. Arkadaşı Greg Robbins’in Apple ile olan kontratı sona ermek üzereydi, bu yüzden Robbins patronuna Avitzur’un projesinde çalışacağını söyledi.
Robbins de para alamayacaktı, fakat ne önemi vardı ki! Bu iki arkadaş için önemli olan, çalısmak ve mücadele etmekti. Üstelik bu iş kendileri için bir şevk olacaktı.
Yaklaşık bir ay boyunca çok sıkı çalıştılar. Mükemmeliyetçi olan Robbins, günlerce tek bir pikselin gri tonlamasını kurcalamakla meşgul oluyordu. Dünyaya daha geniş bir açıdan bakan Avitzur ise sosyalleşmenin önemine inanıyordu. Diğer mühendislerle sohbet ediyor, tavsiye istiyor, çözümler düşünüyordu. Avitzur ile Robbins’in varlıkları, herkesin bildiği bir sır haline gelmişti. Herkes onların inanmışlığına hayran kalmıştı ve projelerinin başarıya ulaşacağına inanıyorlardı.
Sonra Avitzur umursamazlığı hepten ele aldı. Hikayesini yanlış kişiye – bir idareciye – anlattı. Kadın, ikisinin de giriş kartlarının iptal edileceğini söyledi ve ikiliyi binadan kovdu.
Asıl heyecan da bundan sonra başladı. Sonraki iki ay boyunca, ikili farklı yollardan binaya sızdılar. iptal edilen giriş kartlarını boyunlarında taşıyor ve içeri girmek için en yoğun saatleri seçiyorlardı. Tanıdık birine selam veriyor, onunla beraber içeriye giriyorlardı.
Ayrıca Avitzur’un cebinde, tanıdık programcıların telefon numaraları vardı. içeriye girmeyi başaramadıklarında onlardan birini arıyor, yan kapıyı açtırıyorlardı. içeride, iki boş ofisi kendilerine ayırmışlardı. Test için sadece birkaç düzine yeni bilgisayar ayrılmış olsa da, arkadaşları bunlardan ikisini kafadarlara verdiler.
Sonra diğerleri projeye dahil olmaya başladı. Kalite kontrol uzmanları yanlarına uğruyor ve merak ettikleri bu yazılımı deniyorlardı. Bir 3D grafik uzmanı, boş hafta sonlarını bu işe ayırmıştı.
Yine de yakalanma ihtimalleri vardı. Avitzur, kendilerini kovan idareciyi veya çalıştığı birimden birilerini görünce saklanma konusunda artık ustalaşmıştı.
Sonunda proje tamamlandı. Kasım ayında ikili, hesap programını sunmaya hazırlardı. Kendilerine yardım eden mühendisler, projeden müdürlerine bahsettiler ve onlar da sunum için ikiliyi davet ettiler. Avitzur, en kötüsüne hazırlıklıydı. Üzerinde aylarca çalıştığı projesi beğenilmeyebilir ve bir daha alınmamak üzere kovulabilirdi.
Ama tanıtım mükemmel geçti.
Sonraki yıl bilgisayar piyasaya çıktığında, Avitzur ve Robbin’in grafik hesap makinesi de içindeydi. Sonraki yıllarda 20 milyondan fazla makinede kullanıldı.
“Bu işten bu kadar ucuz kurtulmamız şaşırtıcıydı” diyor Avitzur. Hala Bay Area’da yaşıyor ve hala yazılım tasarlıyor. Hala 1987 model Corolla’sını kullanıyor.
“Daha da şaşırtıcı olanı, gerçekten değeri olan bir şey üretebilmiş olmamız” diye ekliyor o günleri hatırlamanın verdiği neşeyle.
Programcı arkadaşlarının çoğu Apple’daki diğer projelere atandılar. Şirket Avitzur’a da iş teklif etti, ancak o ilgilenmedi. 27 yaşındaki Avitzur, Stanford’da öğrenci olduğundan beri teknik şirketlerle bağımsız olarak calışıyordu ve onun için iş eğer ilgi çekici değilse çalışmaya da değmezdi. Onun ilgisini çeken şey ise iptal edilen grafik hesaplama programıydı. Hırsı aslında bundan daha da büyüktü: Avitzur grafik hesaplama programını, Apple’ın 1994’ün başlarında çıkarmayı planladığı yeni PowerPC bilgisayarlarında çalıştırmak istiyordu.
Genç programcı projenin çabasına değeceğini biliyordu. Projeden bahsettiği herkes “Keşke okulda böyle bir şeyim olsa!” diye haykırıyordu. Eğer programı yeni bilgisayarlara yüklemeyi başarabilirse, ülkedeki bütün öğretmenler soyut kavramları görsellestirmek için animasyonlu bir tahta olarak bunu kullanabilirlerdi. Program aynı zamanda yeni makinenin hızını gösterecek bir reklam olacak ve matematik sınıflarında bir çığır açacaktı. Tek ihtiyacı olan, Apple’ın makinelerine erisim imkanı ve biraz zamandı.
1993’te Avitzur’un zamandan bol bir şeyi yoktu. Ayrıca maaş almadan da bir yıl boyunca calışabilirdi. Artı Apple’ın bir sürü fazladan ofisi ve bilgisayarları vardı. Oraya gitmeye devam etmesi kime zarar verebilirdi ki? Kusursuz bir suç olacaktı.
Projenin iptal edildiği son gün, Avitzur’un müdürü onu güle güle demek icin ofise çağırdı. Kontratının süresi henüz dolmamıştı, fakat şirket ona tamamını ödeyecekti. Müdürü “Geriye kalan ödemeler için son faturanı ibraz et” dediğinde aklında birşeyler canlanmaya başladı. Eğer son faturayı göndermezse, kontratı sistemde kalacak ve böylece kimliğiyle ön kapıdan girmeye devam edebilecekti.
işi olmadan çalısmaya geldiği ilk gün, hemen hemen herşey eskisi gibiydi. Kiraladığı daireden Palo Alto’daki doğa koruma alanına doğru arabasını sürdü ve Infinite Loop (Sonsuz Döngü, Apple’ın yeni idare merkezi)’un dışındaki yere aracını park etti. Kartını okuttu, ofisine gitti ve hesap makinesi üzerinde çalışmasına kaldığı yerden devam etti.
Avitzur yardım edecek birilerini bulmakta gecikmedi. Arkadaşı Greg Robbins’in Apple ile olan kontratı sona ermek üzereydi, bu yüzden Robbins patronuna Avitzur’un projesinde çalışacağını söyledi.
Robbins de para alamayacaktı, fakat ne önemi vardı ki! Bu iki arkadaş için önemli olan, çalısmak ve mücadele etmekti. Üstelik bu iş kendileri için bir şevk olacaktı.
Yaklaşık bir ay boyunca çok sıkı çalıştılar. Mükemmeliyetçi olan Robbins, günlerce tek bir pikselin gri tonlamasını kurcalamakla meşgul oluyordu. Dünyaya daha geniş bir açıdan bakan Avitzur ise sosyalleşmenin önemine inanıyordu. Diğer mühendislerle sohbet ediyor, tavsiye istiyor, çözümler düşünüyordu. Avitzur ile Robbins’in varlıkları, herkesin bildiği bir sır haline gelmişti. Herkes onların inanmışlığına hayran kalmıştı ve projelerinin başarıya ulaşacağına inanıyorlardı.
Sonra Avitzur umursamazlığı hepten ele aldı. Hikayesini yanlış kişiye – bir idareciye – anlattı. Kadın, ikisinin de giriş kartlarının iptal edileceğini söyledi ve ikiliyi binadan kovdu.
Asıl heyecan da bundan sonra başladı. Sonraki iki ay boyunca, ikili farklı yollardan binaya sızdılar. iptal edilen giriş kartlarını boyunlarında taşıyor ve içeri girmek için en yoğun saatleri seçiyorlardı. Tanıdık birine selam veriyor, onunla beraber içeriye giriyorlardı.
Ayrıca Avitzur’un cebinde, tanıdık programcıların telefon numaraları vardı. içeriye girmeyi başaramadıklarında onlardan birini arıyor, yan kapıyı açtırıyorlardı. içeride, iki boş ofisi kendilerine ayırmışlardı. Test için sadece birkaç düzine yeni bilgisayar ayrılmış olsa da, arkadaşları bunlardan ikisini kafadarlara verdiler.
Sonra diğerleri projeye dahil olmaya başladı. Kalite kontrol uzmanları yanlarına uğruyor ve merak ettikleri bu yazılımı deniyorlardı. Bir 3D grafik uzmanı, boş hafta sonlarını bu işe ayırmıştı.
Yine de yakalanma ihtimalleri vardı. Avitzur, kendilerini kovan idareciyi veya çalıştığı birimden birilerini görünce saklanma konusunda artık ustalaşmıştı.
Sonunda proje tamamlandı. Kasım ayında ikili, hesap programını sunmaya hazırlardı. Kendilerine yardım eden mühendisler, projeden müdürlerine bahsettiler ve onlar da sunum için ikiliyi davet ettiler. Avitzur, en kötüsüne hazırlıklıydı. Üzerinde aylarca çalıştığı projesi beğenilmeyebilir ve bir daha alınmamak üzere kovulabilirdi.
Ama tanıtım mükemmel geçti.
Sonraki yıl bilgisayar piyasaya çıktığında, Avitzur ve Robbin’in grafik hesap makinesi de içindeydi. Sonraki yıllarda 20 milyondan fazla makinede kullanıldı.
“Bu işten bu kadar ucuz kurtulmamız şaşırtıcıydı” diyor Avitzur. Hala Bay Area’da yaşıyor ve hala yazılım tasarlıyor. Hala 1987 model Corolla’sını kullanıyor.
“Daha da şaşırtıcı olanı, gerçekten değeri olan bir şey üretebilmiş olmamız” diye ekliyor o günleri hatırlamanın verdiği neşeyle.
azmin ve inancın zaferidir. aynı zamanda diğer insanların yardımlarının bir ürünüdür bu proje.
güncel Önemli Başlıklar