anıların yarım olması sendromu

sadece ben de mi var acaba bu mevzu merak ediyorum, küçüklüğüme ilişkin birçok anım yarım. yani anı demeye bin şahit ister, anı gibi anım yok.
mesela ;

7-8 yaşlarındayım, bir gün bizim oradaki ismar marketin arkasında yaz-buz adlı dondurmayı yiyordum. anım bu . ötesi yok, yani ne bileyim bi' dondurma yere düşer üzülürsün falan, ya da arkadaşın gelir elinden alır falan, yook, yani atraksiyonsuz anılar.

sonra başımdan şöyle bir olay geçti. toplaşmışız 6-7 kişi anılarımız anlatıyorduk, eğlenceler komiklikler şakalar.. sonra benim suskunluğumu farkeden arkadaş " sen de anlatsana la bi tane" dedi ve başladım anlatmaya ;

- işte bi' keresinde arkadaşlarla toplaşmış topu eksi bir kamyona atıyorduk, top sekip tekrar bize geliyordu.
+ ...
+1 ee?
- bu kadar.

işte bundan dolayı anılarımı anlatamam, anlatsam bile bizim bir arkadaş üzerinden anlatırım hep o arkadaş rezil olur.