bugün

"insan merkezli" diye özetlenebilecek kavram. inanç versiyonu antroposentrizmdir, yani antroposentrik bir inanç değil, kavramdır.

(bkz: insan merkezcilik)
özellikle orta çağda avrupa'nın dinsel, felsefî, sosyal ve kültürel yönlerden insanı odağına alan karakteristiğini yansıtmakta kullanılan genel bir kavram, sıfat, insanmerkezci. bunun temelinde kilisenin dünya'ya bakış açısı yatmakla beraber, böyle bir fikrin ortaya çıkışı orta çağdan çok daha önceye, antik yunan'a ve aristo'ya dek götürülebilir. türümüzün yeryüzünün hakimi, yöneticisi ve evrenin insanlar için bir araç olduğu şeklinde bir tavrı yansıtmakla birlikte var olan her şeyin insanlar için ve onlar adına var olduğu fikrini de içerir. gerek modern bilim öncesi dönemde gerekse modern dönemlerde özellikle muhafazakar topluluklar tarafından sıklıkla dile getirilmiş, ancak son dönemde özellikle kozmoloji ve evrim alanında yapılan çalışmalar, insan türünün doğanın sahibi değil, onun yalnızca bir mensubu olduğunu, evren içerisinde çok çok küçük bir nüfuz ettiğini ortaya koyarak böyle bir yaklaşımın geçersizliğini bizlere göstermektedir.