bugün

ilkçağ yunan felsefesi'nde özellikle kuşkucu öğeler barındıran öğretilerde, herhangi bir savın karşısına aynı ölçüde güçlü ve iddialı bir karşıt savın konulabileceği düşüncesini; savlara bel bağlamak durumundaki temellendirmelerle yürütülen akıl yürütmenin ya da uslamlamaların sonuçsuz bir çaba olarak kalmaya yazgılı olduğunu dile getiren bir terim.