bugün

Hayatta en önemli ve değerli varlık olarak saydığı biri çoğu kişiler için annesidir. Annenin ölümünü kaldırabilmek sanırım çoğu kişi için kolay değildir fakat bazı insanlar var ki bu durumu kaldıramaz ve intihar eder. Sanırım ben de o kaldıramayacak olan kişilerdenim. Bazı insanların annesi gerçekten çok fazla iyidir yani bu kadar iyi olması çocuğu için bir nevi kötüdür çünkü o öldükten sonra yüzleşmesi gerejen bir vicdanı olacaktır.

Edit: annem şuan sağ ve sağlıklı. yanlış anlayanlar oldu yazayım dedim.
Anneye ihanet etmektir. Cefakar annemiz bizden bunu istemez.
zaman zaman dusundugumdur.
akıl karı iş değildir.
anne bu düşünceyi bilse kahırdan kendisi ölür.
annenin canını daha çok yakan davranıştır. olmamalıdır.
1985 doğumluyum, Annem 70 yaşında. Bu düşünce bana annem yetmiş yaşına geldiğinde peydah oldu. Mart 2019'dan beri hergün düşünüyorum. Hiçbir manası yok yahu yaşamanın, evlenmeyide hiçbir zaman düşünmedim. Evliliğin mantıklı birşey olduğunu düşünmüyorum. Hiçbir kadının da annenin yerini tutabileceğini düşünmüyorum.

Tutamazda zaten, anne gibi hiçbir kadın sevgilisini sevemez, en ufak sürtüşmede ölsen umrunda olmaz.

Eylül ayına girdik hala hergün aynı düşünce, annesi ölmesine rağmen yaşayanların anneleriyle aralarında olan diyaloğun düşük olduğuna inanıyorum. Arkadaştan farkımız yok bizim.

4 kardeşler intiharındaki o kişileri çok iyi anlıyorum. Yaşamanın ne manâsı varki gerçekten annesiz, ip ile kendimi asmak daha makul geliyor. Gerçi abim hayatta yanlız kalacak ama, o bir şekilde mutlaka atlatır eminim buna. Karısı var çünkü.

Ne yapıcam ben yani annesiz, düşündükçe çok çok fena oluyorum, zamanın durduğu an gibi, ruhum çekilmiş gibi, hiçbir manası yokki. Babam 94 de öldü, akraba bizde hiç yok neredeyse, iki teyzem var sadece. Dayımla, anneannemde öldü bu kadarız.

Hiçbir çıkış yolu yok, hiçbir çare yok, gidilecek başka bir yol göremiyorum. En iyisi yok olmak.