anne babaya saygı

Türk örf, adet ve geleneklerine göre olmazsa olmaz değerlerimizden olmakla birlikte günümüzde gittikçe irtifa kaybeden, en temel insani değerlerimizden biri. Her insanın anne ve babası kısaca ebeveyni o kişi için özel ve önemli olmalıdır, bu durum hem ahlaki değerimizin yükselmesine katkı sunar hemde her şeyimize bereket getirir.

artık yavaş yavaş kaybolan değerlerdendir.

bizzat gördüm. karşı binadaki çocukluk arkadaşım (benden 4 yaş küçük ve lise öğrencisi.) annesine bağırabiliyor, sövebiliyor ve susturmaya çalışabiliyor. hatta annesini çıldırtıpta kadın ona bir tane patlatmak istediğinde karşılığını elini kaldırarak verebiliyor.

biz böyle değildik. karşılık verdiğimizde de ağzımıza sıçılırdı.

(bkz: oyuna saygı)
(bkz: rakibe saygı)
(bkz: uefa)

ulan annem babam bu entrymi görse kahrolurdu herhalde. "biz seni böyle entryler gir diye mi yetiştirdik top kafalı eşşoleşşek" deyip ağlarlardı.

zorunlu tanım: kalmamış hiç artık yea.

toplumun temel dinamiği, bereketi, geleceğin; heyecanı, tutkalı, devletin bekası, iç dünyanın süruru, kültürün gereği, dinin emri.

her insanın ilk ve en temel görevidir.

insan saygıyı öğrendiği kişilere saygısızlık yapmamalıdır.

(bkz: örf ve adetlerimiz)
(bkz: biz böyle gördük)
(bkz: bizi biz yapan şeyler)

kişinin çocuğu olduktan sonra ne zahmetlerle büyüdüğünü anlaması ve anne - babanın kişinin gözünde süper kahraman olması.

insanı insan yapan en önemli değerdir.

gösterilmesi gereken davranıştır. her ne olursa olsun bu yaşına kadar senin sorumluluğunu taşımış, iyi kötü bunun için çabalamış iki insan var. senin dünyaya gelme ve hayata tutunma nedenin onlar. her şeyden çok, cömert bir saygıyı hak ederler.