anlamsızlığı aşmak için çırpınan insanoğlu

"üniversiteyi bitireyim, iyi bi işim olsun, askerliği aradan çıkarmam lazım, artık evlenmenin vakti geldi, yaşım geçmeden çocuk sahibi olayım, çocuğu büyütelim, aha velet okula başladı, çocuğun üniversite parasını çıkarmak lazım emekli olmıyım, çocuğu işe sokalım, çocuğu evlendirelim" diye ardışık sayıları sıralayan ilkokul öğrencisi kafası yakalayan insanoğludur.

tam "torun oldu, çok tatlı piç, oynıyım doyasıya" dediğinde vefat eder. anlamsızlıktan daha kötüsü anlamsızlığın farkında olmaktır.