bugün

Bunun neresi mizah, gülenler neye gülüyor Zaten anlamadım, kafam basmadı da; Madımak’ta öldürülen insanlar üzerinden sözümona hangi vicdanla mizah yaparsın? Bunu vicdanen kavrayabilmek için illa diri diri yakılmak mı lazım?
görsel
ironi/mizah her koşulda etkili bir yol mudur bunu düşünmek gerekir.

Kim olursan ol, acını sahiplenmen gerekir. Orada yaşananlar kitle psikolojisinin insanı ne denli canavarlaştırabileceğinin en vahim örneklerinden biriydi. Ben Alevi değilim fakat Sivas katliamı hepimizin acısı ve utancıdır, bunu mizahi bir dille eleştirmek yalnızca Aleviler için değil hepimiz için bir utanç olmalı. Orada katledilen insanlar bizim topraklarımızın insanlarıydı, kardeşi kardeşe kırdırma politikasına maruz kaldığımız yetmiyormuş gibi birtakım dahilerin(!) Akıl oyunlarının sonuçlarıyla da uğraşıyoruz. Aynını bir aptalın boşnaklarla ilgili olan iğrenç esprisinde de yaşadık, Boşnak katliamında adi Sırpların işkencelerini eğlenceli bulduk. Doğrusu korkuyorum, başımıza bir iş gelse soysuzlaştırılan neslin bizleri de alay konusu yapacağından.. Zira Bu millet güler, tarihine güler, acılarına güler, kahramanlarına güler, o savunmaydı taarruz değildi der zaferlerine güler, hiçe sayar. Velhasılıkelam biz sahip çıkmadıkça böyle soytarılar daha çok türer.

Hep mi haklı çıkarsın sevgili yazar : " demirin Tuncuna, insanın piçine kaldık. "