bugün

bunu başarma fırsatı eline geçmiş ve başarabilmiş ender insanlardan biri olarak yazayım..

6 7 yıl oncesiydi lise askimla(ki kendisi hayatımda aşık olduğum tek insandir),onun üniversiteye baslamasi benim 1 sene beklemem yüzünden şehirler ayrıldı,üstüne babamın tskdan emekliliği eklenince memlekete döndük sehirsel anlamda hiçbir bağlantımız kalmadı..ben en başta ilişkinin biteceğine kendimi hazirlamisken onun da çabalarıyla devam etti ilişki,şubat marta kadar sürünce de bu işin devam edeceğine kendimi inandirdim sınava deli gibi asilmaya basladim..arada tabii birbirimizin yanına gidiyoruz,ailemle aynı şehirde olsam da ayrı eve çıktığım için rahattim daha çok o geliyordu yanıma..neyse nisan sonu mayis başıydi sanırım,o tekrar yanıma gelecekken biranda vazgeçti,mesajlar soguklasmaya başladı ayrılmak istedi..ben biraz sebebini kurcalayinca en son dayanamayıp "seviyorum aşık oldum anla beni nolur" cümlesinden oluşan bi mesaj attı..ışte o dakika hayatımın dönüm noktası oldu,bir insanın bütün inanç sisteminin yıkılması kadar berbat bişey yoktur..kendi halinde takılan saf bi herifken bütün karakterimi değiştirdi o olay..öss sınavına 1 ay kalmış ayrıca,onun da stresi üstüne binince gerçek anlamda delirdim..seans üstüne seans,aptal bi ilişki yüzünden anne babanın da senin halini görüp mahvolmasi falan herşeye bakış acimi değiştirdi resmen..

neyse aradan yıllar geçti,ben üniversiteye geldim bikac yıl hiç haber almadık birbirimizden,ben tamamen değişmiştim eski karakterimden gram kalıntı kalmamış,insanlara güvenmeyen mal mal one night stand ilişkilerle kendine zarar gelmeyecek şekilde ilişki hayatıni şekillendiren,biriyle ciddi biseylere başlasa da hep mesafesini koruyan,hatta aynı şeyleri yaşama korkusu yüzünden hep hayatındaki insanlari kendinden uzaklaştıran,materyalist,dinle falan da alakası olmayan saçma sapan bi insana(suanki halimle hemen hemen aynı)donustum..

üniversite son sınıfa geldiğimde,facebook sağolsun esas kız benle tekrar iletişime geçti,arkadaşça normal bisekilde sohbet ede ede eski konular açıldı haliyle..ona bi kirginligim olmadığını yaşananların çocukluk olduğunu,zaten artık bambaşka biri olduğumu,o zamanki çocuktan senin yerinde olsam bende ayrilirdim tarzında biseyler söyledim(hakikaten de oyle dusunuyodum)..oda kendince yaptığı şeyleri açıkladı çok hatalı olduğundan falan bahsetti,kendince tutarlı açıklamalar da yaptı aslında..nostaljinin çekiciliğinden midir,o saf zamanların hatirlanmasinin güzelliğinden midir nedendir bilmem ikimiz de tekrar sabah akşam konuşmaya başladık ve tekrar bi ilişkiye başladık..aradan 1 ay geçtikten sonra cicim ayı bittikten o sahiplenme duygusu tekrar beni esir aldıktan sonra olaylar bambaşka bi hale geldi..psikolojik rahatsızlıklarım tekrar tetiklendi,ona yıllardır duyduğum nefreti tekrar duymaya basladim..yaşadığımız ilişki tamamen intikam meselesi halini almıştı daha fazlası değil..ve ne tesaduftur ki o yıl oda ailesinin yanına dönmüş kpss'ye hazırlaniyodu ben universitedeyken..işler tam tersine dönmüştü..ilişkiyi bu şekilde aylarca sürdürdüm,mental olarak benim açımdan da inanılmaz yorucu geçmişti o süre..yaşadığım değişimden kısmen hoslanmisti sanırım,daha cok sahiplenen,kaybetme korkusu yaşayan ve kıskanan taraf o olmuştu..ve sınavina 10 gün kala onun yanına gittim,sinav stresinden bittiği,reglinin bile duzensizlestigi zamanlardı ve artık intikam için en uygun olan andı..tek günlük apart evlerden birini kiraladim orda kaliyoduk,güzel bi geceden sonra tam uyuyacakken ona hayatımda başka biri olduğunu,aşık olduğumu ve anlayış bekledigimi,ama yerinin bende hep başka kalacağını sakince anlattım hiç nefret kusmadan..bikac dakika yaşadığı şoktan sessiz sessiz yattıktan sonra hüngür hüngür ağlamaya başladı,bana lanet etmeye başladı beni yanından kovdu..bilerek gece söylemiştim çünkü o saatte ailesinin evine geri donemezdi sabahı beklemek zorundaydı sorguya cekilmemek için..karşısına oturup halini izlemek biyandan içimi parcalasa da,diğer yandan verdiği hazzı size tarif edemem..sabaha kadar uyumadim o da aglamaktan uyumadi,ama kendine saygı duymayı secebilmis olmak,dolaylı yoldan bütün ailenin çektiği acıların intikaminin alınmış olmasi kadar mükemmel bi his olamazdi,yıllardır yaşadığım değişimin,o içimde kocaman boşluk yaratan yeni kişiliğimin meyvesiydi o gece..

eğer eski sevgiliniz aşık olduğunuz bi insansa(ki nefret ettirecek kadar canınızı yakmissa muhtemeldir,çünkü birine kin duymak basit bisry değil) en başından planlı olarak hareket etmeniz herşeyin planlı gitmesi imkansiza yakındır,robot değiliz çünkü hiçbirimiz,illa bazı zamanlar kendimizi kaptiririz..önemli olan o en önemli dönüm noktalarında en zor kararları almaktır..ve intikam o çoğu polyannanin bahsettiği gibi size zarar vermez,benliginizden bişey götürmez hakedene yapiyosaniz bu eylemleri,buna gerçekten inaniyosaniz fırsatları değerlendirin..gününüz güzel olsun

Yıllar önce bunları yazmışım sözlüğe.. 3 yıl geçti pişman değilim, hatta gurur duyarım hala, bireysel anlamda çok şey katmıştır bana.. Şimdi harika bir kadınla evliliğe gidiyorum
Onları bensiz bıraktım.

Yalnız biriyim ben. Kendimle çok sık baş başa kalıp düşünme fırsatım olur. Düşündüğüm zaman ya vicdanıma azap olursa yaptıklarım? Haklı görürsem onları bir an için? Nasıl yaşanır ki sonra bir başına?

intikam planları yaptım ama içim soğuyunca bırak be avrat dedim. ilahi adalet diye bir şey var bırak. Sonra allahindan buldu mu herkes bilmiyorum. Benim rotam değiştikten sonra gerisi mühim değildi zaten.
bu aptal anını aptalca bizle paylaştığın için sağ ol aptal.

t: girişilmemesi gereken anlamsız çaba.
Msn'de laf sokmalı söz yazsaydın daha etkili olurdu.
keskin sirke küpüne zarar.
Aldatmanın intikamı olmaz. Yapacam dersen de sana duble zarar.