bugün

bazı şarkıcıların rock müzik yaptıklarını iddia ettikleri halde esasen küçük emrah sesiyle şarkı söyleme çabalarıdır. en büyük temsilcisi güzide grup 84 tür. sevgili solistleri "kaderimdeee bu daa mıı vaaaardıııı!!!!" diye bağırırken en mühim ağlak rock temsilcisi de oluvermiştir kanaatimce. emre aydın'ı da atlamamak gerek tabi. kim dokunduysa sana adlı şarkısı da bu türün kilometre taşlarından biridir.
efenim kavramımızı ele alırken iki noktaya dikkat etmemiz gerekir. birincisi sanatçının üretimini yaparkenki çekinceleri. ikincisi sanatçının üretimini sunacağı pazarın kabulleri.

ilki konusunda çok derinlikli konuşmanın faydası yok, özele inip, sanatçı başı, yeterli bilgiye sahip olunmadan söylenecek herşey ancak işkembe-i kübra fırtınası olacaktır. ancak ikinci maddemiz bu işten ekmek yeme isteğiyle dolu bünyelerin kendi isedikleri müzikleri icra edene değin ödemeyi düşündükleri bedeldir kanımca. daha çok kişiye hitap edebilmek için daha vasat müzik yapılır, söz ya da genel olarak içerik itibariyle arabesk'ten, pop'an tek farkı içinde hallice elektro gitar barındıran bir tür icra edilir, bu da bir şarkıyı rock yapmaz, yapsa yapsa ağlak rock yapar. ondan sonra ortaya eski sevgililere itaf edilen zırlamalarla, ergen gözyaşlarıyla, üstüne bir de elektro gitarla yapılmış saçma sapan şeyler çıkar, bunları yapanlar da "rock'ın asi sesi" falan diye ortada gezinir utanmadan. halbuki şarkılarına baksan adamı şamaroğlanına çevirmişler, etmediklerini bırakmamışlar.