adını altın künye şeklinde bileğinde taşıyan insan

anne babasının diretmelerine karşı koyamamanın verdiği gelip geçici küçük öfkesiyle künyesini günün 24 saati aralıksız olarak takmak zorunda olan çocuktur.* e tabi anne babası özenip bezenip yaptırmışlar, hemi de altından, takmamak olur mu, a-a ne kadar ayıp...*
ama çocuğun hain planlarını da göz ardı etmemekte fayda vardır bu tür durumlarda. tatlı diliyle anneannesini kandırıp çıkarttırdığı künyeyi evin balkonundan, aşağıdaki çalılığın içine atma; 'naptın kızım' sorularına 'attım öyle' diyerekten geçiştirmeli cevaplar verme olasılığı epey büyüktür. yaşasın sokak çocukluğu!

(bkz: ismini kolyesine yazdırıp tasma niyetine gezenler)

ne kadar iğrenç bir görüntüye sebebiyet verdiğini bir darma initative oriantasyon filmiyle kendilerine anlatmak istediğim güruhun bir üyesidir.

yeni tanışıyorsak o saçma künyede ismini görür görmez o ismi bir daha hatırlamayacağım şahsiyet.