90 larda insanların daha mutlu olduğu gerçeği

gerçekten güzeldi. şimdi bilgisayar başında pinekliyoruz ama o zamanlar öyle miydi? annemiz bizi eve getirmek için döverdi yada ezan sesiyle hepimiz evlerimize dağılırdık. mahallelerde güvenliydi güvenilirdi. öyle siteler yoktu. etrafı duvarla çevrili binalar yoktu. mahallenin ağabeyleri vardı. onlara çok güvenirdik. komşuluk ilişkileri gelişmişti herkes birbirini tanırdı. kısacası o zamanlar çok güzeldi.

teknolojinin gelişmesiyle gelen bir mutsuzluk var günümüzde.

gerçekten doğru olan önerme. insanları şimdiki gibi oyalayacak çok fazla şey olmadığı için ilişkiler daha samimiydi.o değil de bakkalların kokusu bile farklıydı be...

bu gerçek düşünüldüğünde insanın içi bir garip olur. hiç bir şey olmasa sokağa çıkıp oynamak vardı yahu.. sabahtan akşama kadar her sokak çocuk dolu olurdu. anneler sadece ara sıra bakardı pencereden bi durum varmı diye. ortalık bozuk degildi. çocuk kaçırma filan yoktu çünkü mahalleli birbirine sahip çıkardı. mahalle büyük bir ev gibiydi. yabancı biri gelip sokakta duramazdı. ev di mahalle. oof of...