bugün

sabahleyin yapacağım eylemdir, şimdiden hüzünlenmeye başladım.
bana da olabilecek hadisedir. erkenden kalkıp bir okula gidip orada binlerce öğrenciyle beraber hüzünlenmek daha iyi gelecektir.
10 kasım sabahı yataktan kalkmak için güç bulduğumda ve yataktan doğrulduğumda içimde bir burukluk hissedeceğim. zira yıllar önce bugün içimizden biri eksildi... ama onun yeri kalplerde büyük, o gitti kalplerdeki yara kaldı. sonra saate bakacağım. saat 9.00... kendimi tutmaya çalışacağım. ama olmayacak, biliyorum. senin yaşaman için hayatını yaşamayan birisi, hiç yaşamadığı hayatını kaybetti. sonra düşüneceğim... acaba güme mi gitti o hayat? bir dev boşuna mı çöktü? sonra tekrar saate bakacağım... saat 9.05... artık kendimi tutamayacak ve büyük bir duygusal çöküntüyle gözlerim şişene kadar, gözümde tek damla yaş kalmayana dek ağlayacağım... o hayat güme gitmesin efendiler!