bugün

tam 1 yıl oldu. belki zaman biraz hızlı aktı. tamam kabul bir yılı biraz geçti beni terkedeli. hem terkedilip hem de ondan kurtulmam zor oldu. hastalıklı bir durumdu. yani terkediyorsun ama bir türlü rahat bırakmıyorsun. yani öyle olmalı değil mi? onca zaman kaçtım.. kaçmak o kadar zormuş ki anılardan.. karşılaşmamaya çalışmak. bugün suratını gördüğünde içinden küfürler savurduğun insanın aslında tam da 1 yıl önce peki tamam kabul 1 yılı biraz aşkın bir süre önce suratına bakmaya kıyamadığın insan oluşu. yarın yaşadığı o küçücük şehre gidiyorum. onu görmemeyi ümit ederek. yaşanılan güzel anları hatırlamamaya çalışmayı ümit ederek.. rüzgarın kokusunu burnuma getirmeyeceğini ümit ederek.. yeniden aşık olup bana yaşattığı acıları "demek ki yaşamam gerekiyormuş.iyi ki yaşamışım da bu insanın kıymetini bu kadar biliyorum artık." diyebileceğimi ümit ederek.. tam bir yıl sonra, peki tamam kabul bir yılı biraz aşkın süre sonra oraya gitmek..
onsuz gidilmişse ve hatta o bile yoksa şehirde, onca anının hiç bir anlam ifade etmemesidir.

not: yaşanmış hikaye.
dramatikleştirilmemesi gereken bir durumdur.
şehrin girişinde nüfus ve rakım belirtici tabelayı göreceksiniz, sonra evler, şehrine göre genellikle alışveriş merkezi falan.olay bu kadar sıradan.
Eski sevgili ile aynı şehirde yaşamak değildir.
mutsuzlukla sonlanan başlangıcın bitişidir.