1 3 5 kadar tekim

yalnizlik: 1,3,5... asal: 2,3,5...

1 3 5 kadar tekim
7 9 kadar hüzünlü
11 13 15 kadar aldatıcı
çevremdeki kalabalık.
böyle tuhaf
benzetmeler de
nereden
aklıma geliyor
diye düşünüp
gülüyorum kendime.
başımı
iki elimin
arasına alıyorum
sabitlemek ister gibi
aklımdan geçenleri
oysa durmak bir tarafa
yavaşlamıyor hiçbiri
gerçek bu
hayat üzerinde
diğerlerine benzemeye
başladığımı fark ettikçe
kağıt üzerinde istediğime
benzetiyorum
kendimi
aldatıyorum.
oysa
bütün yalnızlıklar
kaçınılmaz
aynı değil mi?
bir çikolata kadar
çeşidi
yok ki
bunun
sütlüsü
fıstıklısı
bademlisi
hepsi bitter
hepsi siyah
acı hepsi!

daha fazla ne söyleyebilirim ki size
hayat budur diye.
basit bir hesap
basit bir sonuç.
iki iki daha dört.
yalnızlık acıdır.
belki daha fazla benzetme yapabilirim.
daha fazla kendimi kandırabilirim;
isot olabilir
terkedilmiş bir aşığın hüznü olabilir
çaydanlığın buharından yanan elin sızısı olabilir
ya da bitter çikolata...
sonuç hep aynı,
sadece tarzı farklı;
iki iki daha dört...
yalnızlık acıdır...

her şey bu kadar basitse
ve bu kadar yalınsa
ve dünya
birer birer sayarak sonsuza doğru giderken
biz bir yerde sayım işlemini bırakacaksak...
kafayı takmaya ne gerek
1, 3, 5 in acı yalnızlıklarına...
dimdik duracaksın hayat karşısında
hiç kimse yüzünden
kırılmayacak kalbin
bölünmeyecek
asal sayı olacaksın şu hayatta!
yalnız bir ve kendin bölecek seni
öyle başkalarında bahane aramak yok
yalnızlıklarına...

sayıların sonsuzluğunda
benzetmelerimin sonsuzluğunda
son diyemiyorum bir türlü
filmlerin sonundaki
o siyah ekranda görülen yazı misali...
yine bir benzetme ve yine sonuçsuzluk...
bunun bir sonu olsun,
bu öykü bari sonu olan öykülerden olsun
‘son’lu olsun
‘son’u olsun...

asal sayıları saymaya
başlıyorum içimden
en sevdiğimde
ya da seveceğimi düşündüğümde...
duracağım! ve...

2... 3... 5... 7... 11... 13... dur!

sanırım en boktanında durduk.
sanırım küfrettik.
sanırım benzetme yaptık.
sanırım 13’ü o şeye benzeterek küfrettik.
sanırım bunların hepsini
yalnız ve bizzat
ben...
kendim...
şahsen...
yaptım.
kahretsin yalnız yapamıyorum.
yalnızlık eklerim yok!
tekil eklerim yok!

ben insanoğlu çoğulluğa hasret,
yalnızlık çöllerinde
insansızlıktan susuyorum...
konuşamıyorum, susuyorum...

son

kkg & czk *