elektro saz

kulakların pasını silen, gönüllerin telini titreten bir enstrümanın, sadece amfiye bağlanarak nasıl bir işkence aletine dönüştürülebileceğinin canlı örneğidir. sokak düğünü tabir edilen toplumsal işkencenin en can alıcı ayağını oluşturur.

bir de her zaman daha iyisini isteyen* sincanlı sanatçılarımız, amfinin üzerindeki bütün ayar düğmelerini sağa dayayarak bir nevi overdriven elektro saz elde ederler ki, hem sazı çalanın aslında pek bir şey çalamadığının anlaşılması engellenmiş olur, hemi de dinleyenler üzerinde yarattığı beyin hasarı maksimuma çıkarılır.