ben bu yazıyı anneme yazdım

bu aralar aramızın çok bozuk olduğunu biliyorum. nerdeyse seni ne kadar çok sevdiğimi unutuyordum. ama bu sabah sen doğumhaneden gelirken o gözlerindeki yaşı, yüzündeki acı dolu bakışları görünce.. hemşireler seni sedyeden yatağına geçirirken göz göze geldik ve sen o gözlerindeki yaşı, yüzündeki acı dolu bakışları ve hıçkırıklarını arkana dönüp saklamaya çalıştın. ama insan sevdiklerinin dönüm noktalarını hisseder derler ya, bende hissettim. seninle beraber o acıyı hissettim. uzun yıllardır ağlamıyorum, bu günde ağlamadım. ama hiç bu kadar zorlanmamıştı kalbim, hiç bu kadar büyük bi yumruk gelmemişti boğazıma. seni ameliyata götürürken, canının ne kadar acıyacağını bilmem benim canımı o kadar acıttı. ama ailemizin yeni üyesinin senin acılarına değdiğini gözünden okuyabiliyorum. ve o kamerayı kaybeden hemşirelere bela okuyorum. neyse. gözlerim dolmaya başladı en iyisi başka başlıklara takılayım.
ve allah aşkına şu yavrucağa bir isim bulun artık.*