ben bu yazıyı anneme yazdım

bugüne kadar yaptığım çoğu yanlışı unuttum anne. ama çok küçükken işlediğim masum gibi görünen bir yanlışım var ki onu unutamıyorum. hatırlar mısın bilmiyorum. gecekondu da oturuyorduk o zaman. hatırlıyorum suyu da kapının önüne gelen tankerlerden alırdık. sene 96 mıydı neydi? işte o günlerden birinde senle muz yiyorduk. (bilirsiniz muz henüz 4 yaşında ki bir çocuğun asla doyamayacağı bir meyvedir.) ben muzu senden önce bitirmiştim. ve ben son yudumu yuttuğum da sende son yudumunu ağzına atmıştın. ben ağlayarak senden o yudumu da istemiştim senden. vermiştin ve ben o muzun son dilimini de yemiştim. işte aklım başıma geldiğimden beri çıkmıyor bu eylemim zihnimden. çok kızıyorum kendime. beni affet olur mu?