ağlayan fenerbahçeli bir çocuk

dün şanlıurfa da karşılaştığım çocuktur.

o kadar gelmiş istanbuldan. bir umut beslemiş kupaya dair. ama takımın aldığı hezimetten sonra kaldırıma çökmüş, fukara avuntusu gibi ağlıyor.

derdin nedir diye sormaya gerek duymadım. üstündeki formanın rengi bile anlatıyordu yaşadığı ızdırabı. bir de yanından geçen trabzonluların onunla taşşak geçmesi, belki de onun için bardağı taşıran son damlaydı.

önce formasını çıkardı. sonra önünden geçen bir trabzonspor taraftarına, '' abi çaput lazım mı, ayakkabını silersin. '' tarzında bir cümle sarfetti.

trabzonlular bu teklifi geri çevirmeyip, formaya adeta tecavüz edercesine saldırdı. çocuğun gözleri anime karakterlerinin gözleri gibi ışıldayan bir dolgunlukla etrafa bakıyordu.

zamanım fazla yoktu. ben mekandan ayrıldım. sonra duydum ki çocuk ''en büyük galatasaray'' diye bağıra bağıra istanbula doğru koşmaya başlamış.