hatır şikesi

türk futbolunun az konuşulan en problemli yönü. ispat etmek çok zor, kasıtlı olarak bazı takımlara aşırı motivasyonla oynayıp bir diğerine oynamayan bir anadolu takımını hiç bir şekilde suçlayamıyorsunuz.
1998-99 sezonunda samsunspor fenerbahçe ile maç yapar. samsunsporlu vural, fenerbahçeli metin diyadin in ayağını kırar. sadece baliç e 10 dan fazla kasti faul yaparlar. sert oyun karşısında yılan fenerbahçeli futbolcular (özellikle baliç) maçtan soğur ve uzun bir galibiyet serisi sona erer. bu maç 1-1 berabere biter. liderlik galatasaray a geçer. tesadüf bu ya 2-3 hafta sonra samsunspor un galatasarayla maçı vardır. samsunspor maç boyunca 2 faul yapar. maçı galatasaray kazanır. maçtan sonra samsunspor un teknik direktörü galatasaray ı kutlar.
hadi iğneyi de fenerbahçe ye batıralım. fenerbahçe nin bursaspor ile son senelerdeki maçları eminim rakip taraftarlar da ilgiyle izliyorlar. nasıl oluyor bu maçları seyretmesi. rakibinizin hiç motive olmamış bir takımla maç yapması nasıl bir duyguya boğuyor sizi acaba.
en büyük yıldızı iliç olan bir takımın iki maçtada rakibine yenildiği bir ligi şampiyon bitirip, bu şampiyonluğu fenerbahçe nin şampiyonluklarıya bir sayıyorsunuz. trabzonspor son 20 yılda iki kere fenerbahçe ile şampiyonluk yarışına girdi. birinde 20 maçta 19 galibiyet ötekinde 17 maçta 16 galibiyet yaptı. bunun hatır şikesinden başka bir açıklaması olabilir mi?