acıya gülmek

biliyorum,
sen yine parmak uçlarında üşüyorsun,
aramızda kıvrılıp yatan uzaklığa inat,
ayaklarınla, kasıklarımın kasırgasını,
ellerinle yüreğimde yaktığın ateşi düşlüyorsun.
sulara mı sızıp karışıyor ay karanlıkta?
ve çırılçıplak bir ırmağa dönüşüyoruz yatağımızda.
apansız, pencerende gülümsüyor Güneş, ne güzel!
bütün parmakların tıkır tıkır işliyor.
iştahla gülüyorsun, yaşamaktır aşk!
geceyle gündüzün sessiz geçişi midir bir uyku boyunda?
delice bir yangın parmaklarının buzulunda.
ah Şahrud!*
heryerimiz nasılda şaşırıp kalmaya istekli!!!

şiiriyle biten hakan yeşilyurt şarkısıdır.