üşengeç insan

hafta sonu yalniz basima kalip dusunmek icin firsatim oldu ve sabahlara kadar biralama, ardindan en kalorilisinden fast food lari bogmaca gibi mesakkatli evreler neticesinde, yavas yavas sosis formunu almaya baslayan vucudumu biraz olsun insan formuna sokmak adina, hafta basi spora baslama karari aldim. spor anlayisi, bilgisayar masasiyla buzdolabi arasindaki mesafeyle sinirli olan ve bundan arta kalan kalorinin, buzdolabindan alinan biranin kapagini acarken yakilabilecegine inanan ben; erinmedim, kalktim, gittim spora yazildim... spor salonunun oturdugum binanin ustunde olmasi, beni fit bir vücuda kavusturacak olan bu elzem karari vermemde etkin bir rol oynadi tabi...
akvaryuma atilmis yeni balik gibi sarsakladim, pek egreti durdum basta salonda, mamafih kosu bandi 10 dakikada elime verince cigerleri, geldim kendime. banttan indim o hizla, kaptim iki dambil. internetten edindigim bilgilerin isigi altinda, karin bolgemin yan kisimlarindaki yaglari yakmak icin elde dambillar saga sola yatarak 30 tekrar yapicaktim...1, 2, 3,... derken 6; 7 civarlarinda aklima cin bir fikir geldi!!! "10 dedikten sonra neden her seferinde fazladan bir basamakla, haybeden hece kalabaligiyla ugrasicaktimki..." 10 dedigimde kararimi vermis, bir sonraki hamlemi tekrar 1 diye saymistim...bu sekilde uc tekrar, otuza tamamladim....sonra durdum...korkulu ve telasli gozlerle insanlara baktim...kusursuz kalcalarina, incecik bellerine, dolgun pazilarina...onlarin sasali, isiltili, ihtisamli yasamlari bana gore degildi. icinden saymaya üsenen bu bünye; şınav, mekik gibi zorlu parkurlarda havlu atmaya mahkumdu zaten... bu sacma hikayeyi de orada birakarak; havlumu ve su matarami alip, bir kac metreküplük kuvözüme tornistan geri döndüm...