sevgili günlük

ersin karabulut'un sandık içi'nden sonraki uzun öyküsü. figen adlı tahminimce güzel sanatlar veya mimarlık okuyan (bkz: macbook) (bkz: çizim borusu), ''kızların fırlama, erkeklerin piç olmasının prim yapmak anlamına geldiği bir dünyada duygularını gizlemeyen'' bir genç kızın öyküsü.

--spoiler--
figen hikayenin geçtiği zamandan bir sene kadar evvelsinde bir kaza geçirmiş, ancak sebebini henüz bilmiyoruz, annesi ona minibüs çarptığı yalanını söylüyor sadece bir bölümdeki flashback'te.
--spoiler--

6 Ağustos sayısında erkek arkadaşı Mete'nin duygusal yanını görüyoruz. (bkz: ben öküz değilim)
Bu bölümde Ersin'in çizgisel başarısını bir kez daha takdir ettim. Hikayenin en başındaki sevişme sahnesinde Mete'yi öyle bir çizmişti ki sahiden ''sex drugs and rock 'n roll'' adamı sanmıştık. Bu kez ağdalı sözlerle duygu dünyasını açığa vurmamış da olsa en azından Figen'e duyduğu hislerden bahseden Mete'nin yüzüne, yüz çizgilerine, bakışlarına, gözlerine bakın. Ersin Karabulut sahiden duygu durumunu perspektifle, taramayla iyi veriyor.

Ayrıca Figen'in odasındaki Memento posteri iyi seçim. Çok iyi seçim.