final öncesi su şişesine oturan kişi

finalden büyük beklentileri olan kişidir. bunlardan bir tanesi ile tanışmışlığım vardır. * olay yeri ve kahramanını gizli tutuyorum çünkü sözlükten değil, kimliğini ifşa etmemin hiçbir getirisi yok.

okulumuzda yine çok kolay geçecek bir final arifesidir. merdivenlerde oturan ve sessizce bir şeyler mırıldanan arkadaşın yanına gidilir. yavaşça yaklaşılır ve ne söylediği anlaşılır, içten bir sesle dua ediyordur. fakat duasında fon müziği olarak tuhaf bir gıcırtı vardır. fazla önem verilmez ve selam verilir.

- naber lan?

+ b.k gibiyim. finalde b2 almazsam büte kaldım. büt temmuzda, temmuzda benim hollanda' ya biletim var.

- sen alırsın ama...

+ hastir lan, sene içinde b2 almışlığım yok, nasıl alayım ben?

diyalog böyle devam eder, kahramanımızdan gelen gıcırtı sesi dayanılmaz bir boyuta ulaşmış, gözlerinde alev alev yanan sınıfta kalma korkusu ile beni adeta transa sokmuştur. bir süre sonra;

- artık amfiye gidelim, istersen?

+ olur bak iyi fikir.

olayın kahramanı oturduğu yerden sessizce kalkar, yazar bir oturduğu yerdeki yasılaşmış pet şişeye bir de arkadaşın yüzündeki "b.ku yedik" ifadesine bakar. ama asla neden pet şişeye oturduğunu sormaz, soramaz. belki bir anlık heyecandı, belki dalgınlık ama yüzüne vurmadım, vuramadım.