istanbul ve izmir arasındaki farklar

ben hiç izmir olamadım...
çünkü ben istanbulda yoruldum...
taşınamadığım ezgilerimin sessizliğinde...
ne görmek, ne bilmek yetmiyor...
sessiz sahillerinde küflenmiş aşklar ve güzelliğiyle nazara uğramış bir boğaz.
ruhu şaha kalkmaya hazır her dalga, bir umut ve bir hayal kırıklıgı aslında...
benim tüm buluşmalarım bebek yerine eminönünde oldu aslında...
sallanan balıkçı kayıkları gibi hayallerimde sallandı.
umut vaat eden sevişmelerime şahit olan kız kulesi ve onu kıskanan galata kulesi.
anlatılabilecek çok şey varken susmamı sağlayan ortaköy sahili...
anlatmak, anlatmak, anlatmak...
ama susup istanbulu sessizce dinlemek, gürültülü bir izmiri anlamak için...