yalnizliktan devren kiralik

yürrrüüü bee diye hönkürdüğüm yazar şeyisi. o yazıyı senin yazdığına inanmıyorum dedim. ekmeği öptü üç kere sonra alnına filan koydu. o zaman inandım sen yazmışsın diye.

bütün şakaları elimizin tersiyle iteledik ve karşımıza bir mutluluk tablosu çıktı. ne güzel dedim. ne güzel çevremde mutlu olan insanların olması. lanet olası karanlık hayatımda, birilerinin mutlu olduğunu görmek bir ışık yakıyor zihnimde. bir umut oluyor bana. umarım bu mutluluk sonsuza uzanır. ne desem havada asılı. darısı başıma.