ben bu yazıyı sana yazdım

Keşke yazı yazmak yerine arayabilseydim, konusabilseydim. Mümkünatı yok.... Olduğun yerde iletişim kurulamıyor.
Tek söyleyebileceğim aslında , çok özlediğim... Çok çok özledim. O şen sesini, günaydın deyişini, seninle konuşabiliyor olmayı...
Doğar doğmaz senin kucağına verdiklerinde senin memene atlamış olmam ilk bağı seninle kurmuş olmam yıllar boyu ve hala seni ne kadar çok sevdiğimi açıklayan tek hadise sanırım. Senin sene 80de o karmaşada bile o zamanın Erzurum'undan kalkıp benim doğum günüm için izmir'e gelişin. O mevsimde, o tarihlerde... O dönemlerden en net hatırladığım şeyler, somestrelerde onca yolu benim için gelmiş olman, okulda bana sürpriz yapman.. nasıl bir mutluluktu o kocaman gülüşünü görmek... Ve bir gün sahilde yürürken sanırım beş altı yaşlarındayken, "ben sana anne diyeyim mi" deyisim. Sebebini sorduğunda annemin şişman oluşunu söylemem. Demek o zamandan beri sevmiyorum sismanlari ben. Sana çok benziyor olmamdan kaynaklı milletin sana " yanında sürekli taşıma senin çocuğun sanacaklar kısmetin kapanacak" demeleri, ilk önlüğümü senin dikmiş olman ki o zaman okula bile baslamiyordum sadece bir heves bir kapris. Ama nasıl bir sene boyunca her gün o önlüğü giyip, elime de üzerinde pembe panter olan kırmızı küçük çantayı alıp apartmanin önünde servis bekleyip, milletin okuldan döndüğü saatte eve çıkmıştım. Hoş sonrasında okumak için o kadar hevesli olmadım oraya hiç girmeyelim.
Evlendin, sonra o saçma sapan kızın doğdu. Kız olacağını öğrendiğimde ne çok dua ettim doğmasın diye. Ne senin ne anneannemin sevgisini paylaşmak istemiyordum. Maalesef doğdu. Yıllar sonra senden " bu bize hiç benzemiyor kime çekti böyle" cümlesini duymak benim için paha biçilmezdi ama ne olursa olsun ben senin yeğenin, o senin kızındı. Olsun sen de benim o'na on sene fark atarak +10 senelik teyzemdin. Sonra bir anneler gününden bir gün önce seninle Messenger kamerasından gülüşüp, konuşup, geleceğim halde sana sürpriz olsin diye gelemeyeceğini söyleyerek el sallayıp kapattık kamerayı. Sana sürpriz yapacaktım anneler gününde kapında beliriverecektim. Olmadı . Sen o el sallamadan sonra çektin gittin.
Sen yıllar önce,benim geleceğimi hiliyor ve bekliyordun ancak ben senin gideceğini bilemedim, o el sallamamin o beni çok sevdiğini söylemenin son olduğunu bilemedim. Yanında olamadım.
Bugun sen gideli 15 sene oluyor. Sensiz, koskoca bir onebes sene.... Özledim. Çok özledim. Seni çok seviyorum.