durduk yere insanın aklına gelen replikler

(bkz: vah zavallı yorick)

edit: boşmuş bu bakınız.
hamlet'in mezarlık sahnesinde elinde kafatasıyla söylediği replik. nedense hep aklıma gelir. yazayım:

"Vah zavallı Yorick! Onu tanırdım Horatio; Fevkalade hoş bir adamdı. Kaç kereler beni sırtında taşımıştı. Halbuki şimdi bana ne iğrenç geliyor. nerede şimdi o latifelerin, o oyunların, o şarkıların? nerede sofrayı kırıp geçiren şakaların? avurtların büsbütün çöktü mü ki? öyleyse şimdi git, hanımımızı odasında bul, ona yüzünü bir parmak kalınlığında da boyasa yine bu hale geleceğini söyle. bakalım buna gülebiliyor mu?"